Η Γεωργία Σαγρή μίλησε στους Fellows για το πολύχρονο project της με τίτλο “ΙΑΣΗ” που παρουσιάζεται στον χώρο TAVROS.
H καλλιτέχνιδα μίλησε διεξοδικά για την έρευνα και πρακτική που δουλεύει εδώ και δέκα χρόνια η οποία παίρνει μια νέα μορφή στον χώρο TAVROS μέσα από ατομικές συνεδρίες με συμμετέχοντες που δήλωσαν συμμετοχή σε ένα ανοιχτό κάλεσμα. Οι συνεδρίες βασίζονται στις δικές της ασκήσεις και σωματικές τεχνικές που αξιοποιούν την αναπνοή, την κίνηση και τη φωνητική εκπαίδευση. Οι συνεδρίες πραγματοποιούνται ατομικά σε εβδομαδιαία βάση για μία περίοδο περίπου δύο μηνών σε μια ειδικά προορισμένη μαλακή σκηνή, ένα έργο τέχνης που φιλοξενεί τη διαδικασία. Η Σκηνή της Ανάρρωσης βασίζεται στην θέση της Σαγρή ότι «ζούμε τη ζωή μας διαρκώς σε μια σκηνή, δίνοντας παραστάσεις δίχως διακοπή. Η Σκηνή της Ανάρρωσης είναι ο τόπος στον οποίο μπορούν οι συμμετέχοντες να απελευθερωθούν έστω για λίγο από τη νεύρωση της παράστασης στους άλλους και στον εαυτό τους. Εκεί αισθάνονται ασφαλείς και απελευθερωμένοι από οποιοδήποτε κοινό». Καθετί που συμβαίνει στις συνεδρίες παραμένει απόκρυφο και ιδιωτικό. Υπάρχουν εκεί, χωρίς καμία αναπαράσταση.
Παράλληλα και ενδιάμεσα των συνεδριών, η Σαγρή χρησιμοποιεί τις δικές της απτικές ικανότητες για να αποτυπώσει και να σχεδιάσει τα πρωταρχικά: τη μνήμη του σώματος και τα σημεία του πόνου. Τα σχέδια αυτά συνθέτουν μαζί με τις συνεδρίες και την περφορμανς τη ραχοκοκαλιά της έκθεσης. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης επικρατεί η αίσθηση μιας διαρκούς περιοδικότητας όπου έργα της Σαγρή εμφανίζονται, τοποθετούνται, επανατοποθετούνται σε διάλογο το ένα με το άλλο. Η έκθεση είναι ζωντανός οργανισμός που συστέλλεται και διαστέλλεται κρατώντας την αναπνοή της ενδιάμεσα.
Το νέο αυτό έργο εξελίσσεται σταδιακά και παράλληλα σε τρεις χώρους τέχνης και τρεις πόλεις – το Mimosa House στο Λονδίνο, τον TAVROS στην Αθήνα, και το De Appel στο Άμστερνταμ. Η γνώση που έχει αποκτηθεί στον ένα χώρο μεταφέρεται στον άλλο, εμπλουτίζοντας τη διαδικασία. Η παρουσία της καλλιτέχνιδας στους τρεις αυτούς χώρους αντανακλά την αδυναμία για μια διαρκή αναπαραγωγή εικόνων μέσα από τις οποίες είτε συγχέουμε, είτε ερμηνεύουμε εαυτούς. Η Γεωργία Σαγρή, έμπειρη στις επαναλήψεις χρησιμοποιεί την κυκλικότητα ως κομμάτι έρευνας.
Η Γεωργία Σαγρή έχει εκθέσει διεθνώς έργα της τόσο σε ατομικό όσο και ομαδικό επίπεδο: Portikus, Φρανκφούρτη / Mέιν, Γερμανία (2018)- Kunstverein Braunschweig, Γερμανία(2017, 2018)-Moυσείο Κυκλαδικής Τέχνης (2017)- Moυσείο Μοντέρνας Τέχνης, Βερολίνο, Γερμανία (2016, 2015)- Forde, Γενεύη, Eλβετία (2015)-Kunsthalle Bασιλεία, Ελβετία(2014)- MoMA, Nέα Υόρκη, ΗΠΑ (2013)- Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Βαρσοβία, Πολωνία (2013)-Guggenheim Bilbao, Iσπανία (2011)- MοΜA, Νέα Υόρκη, HΠΑ (2011)-Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονική (2011), Συλλογή Δάκη Ιωάννου, Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Αθήνα (2006). Η καλλιτέχνις έχει επίσης συμμετάσχει στη Documenta 14 (2017), στη Manifesta11 (2016), στη Μπιενάλε της Κωνσταντινούπολης (2015), της Λυών (2013), του Μουσείου Whitney(2012), της Θεσσαλονίκης (2011) και της Αθήνας (2007). Το 2014 η Σαγρή ξεκίνησε την Ύλη, έναν ημιδημόσιο/ημιιδιωτικό χώρο στο κέντρο της Αθήνας. Η μονογραφία της εκδόθηκε από τον οίκο Sternberg μετά την ατομική έκθεσή της “Georgia Sagri Georgia Sagri” στο Kunstverein Braunschweig και την έκθεση “Georgia Sagri and I” στο Portikus. Tο καλοκαίρι του 2019 της έγινε πρόταση να αναλάβει την οργάνωση και λειτουργία του πρώτου Performance Art studio στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.