ARTWORKS SCREENINGS

H ARTWORKS παρουσίασε στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος μια επιλογή ταινιών μικρού μήκους (μυθοπλασία, ντοκιμαντέρ και animation) από τους 15 κινηματογραφιστές που βραβεύτηκαν στο 1o Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Φέρνοντας στο προσκήνιο δημιουργίες της σύγχρονης ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής, οι προβολές στόχο έχουν να αποτελέσουν σημείο συνάντησης των δημιουργών μεταξύ τους αλλά και με το ευρύ κοινό.

Μετά τις προβολές ακολούθησε συζήτηση με τους δημιουργούς την οποία συντόνισε ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης.

Γιώργος Νικόπουλος, Τα μουστοκούλουρα του Αγησίλαγου (2014, 23’)

Ο κύριος Αγησίλαγος, ένας σπουδαίος μάγειρας του δάσους πολλάκις βραβευμένος για τις εξαιρετικές επιδόσεις του στην μαγειρική, αποφασίζει να φτιάξει μουστοκούλουρα για την αγαπημένη του, τη Μαίρη την Αντιλόπη που έχει τα γενέθλιά της. Ξυπνάει λοιπόν ένα κρύο πρωινό του χειμώνα και μπαίνει στην κουζίνα του. Να η συνταγή: Νερό, Κανέλα, Ζάχαρη, Λάδι, Αλεύρι, Μούστο… μούστο; Έχει γούστο… Δεν είχε ούτε στάλα! Δεν το ‘χε θυμηθεί. Κι όποιος μυαλό δεν έχει τρέχει να ντυθεί! Οι εποχές, το αμπέλι, το κρασί, ο κύριος Αγησίλαγος και η αναζήτηση του Μούστου!

Ειρήνη Βιανέλλη, Icebergs, (2017, 9’22’’)

Το «Icebergs» είναι μια υπαρξιακή, μαύρη κωμωδία που αποτελείται από 14 μικρές βινιέτες, που καλύπτουν όλο το φάσμα των αισθήσεων, από το γνώριμο μέχρι το αφηρημένο. Βασίζεται στο βιβλίο του Ευθύμη Φιλίππου «Σκηνές».

Ιωάννα Πετειναράκη (Παραγωγή), Σαρκοβόρος (2014, 28’)

Η ιστορία αφορά τον Μενέλαο, ο οποίος, δεκαπέντε χρόνια μετά την άγρια δολοφονία των γονιών του, αποφασίζει να πάρει εκδίκηση, εισβάλλοντας στο σπίτι του θύτη και παραβιάζοντας ό,τι έχει ιερό.
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Βαβάτσης

Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη, Limbo (2016, 30’)

Με το μικρό κατσίκι θα ξαπλώνει η λεοπάρδαλη. Οι λύκοι με τα αρνιά θα μένουν μαζί. Και το μικρό αγόρι θα τα οδηγεί. 12+1 αγόρια και το κουφάρι μιας φάλαινας ξεβρασμένο στην ακτή.

Τζώρτζης Γρηγοράκης, 45 Βαθμοί (2012, 14’)

Μια μητρόπολη έτοιμη να εκραγεί. Ένας άνδρας μεταλλάσσεται υπό το οικονομικό βάρος. Μια ματιά στη σύγχρονη Ελλάδα.

Γιάννης Συμβώνης, Νηπενθές (2016, 13’51”)

Σε ένα εγκαταλελειμμένο κοινόβιο όπου ζουν ηλικιωμένοι, κάποιος ανάμεσά τους πεθαίνει. Φροντίζουν το σώμα του, ράβουν το κοστούμι του, αλλά η κλωστή τελειώνει πριν ολοκληρωθεί το κοστούμι.

Γιώργος Φουρτούνης, Ίκαρος (2015, 38’)

Ο Μιχάλης έχει ένα σχέδιο και περιμένει. Ο πατέρας φεύγει. Τώρα είναι μόνος με ένα μαχαίρι, τη μητέρα του, την αδερφή του και τον αδερφό του.

Δέσποινα Οικονομοπούλου, AURORA (2015, 6’16’’)

Το δέρμα μιας γυναίκας μέσα σε ένα δεύτερο δέρμα φτιαγμένο από πλαστικό, σπρώχνει τα όρια μας μέσα από την υστερική κατανάλωση ενός τόσο τοξικού υλικού. Μια κραυγή που ψιθυρίζει ζητώντας το ξεκίνημα μιας νέας εποχής ελεύθερης από πλαστικό μέσα από το συνδυασμό του κινηματογράφου, του βίντεο-χορού και της επιστημονικής τεκμηρίωσης.

Σμαράγδα Νιτσοπούλου, Ars Moriendi: Ubi sunt or where are those who were before us? / Memento mori / Vanité (2016-2018, 6’)

Το Ars Moriendi αποτελείται από 3 ξεχωριστά αλλά συναφή έργα γύρω από τον θάνατο και τη μνήμη. Πρόκειται για μια ενδοσκοπική ματιά στην προσωπική και ταυτόχρονα οικουμενική μη-εμπειρία του θανάτου και τον φόβο της λήθης, που γίνονται αντιληπτά ως ο μόνος δυνατός τρόπος παγκόσμιας αλληλεγγύης. Το πολιτικό και καλλιτεχνικό πεδίο θέασης υπογραμμίζεται από τη χρήση αρχειακού υλικού και το voice over με διαφορετικές γλώσσες και θεματολογίες αφήγησης.

Μανώλης Μαυρής, Μaneki Νeko (2017, 19’)

Το “Μaneki Νeko” είναι ένα ψυχαναλυτικό ερωτικό θρίλερ που ακροβατεί μεταξύ του φανταστικού και του ρεαλιστικού, με αινιγματικές μεταπτώσεις από την καθημερινότητα στη φαντασίωση και πίσω. Η ταινία διαδραματίζεται σε ένα ταξί που κινείται μέσα στην Αθήνα. Μέσα εκεί, το παρελθόν συναντά το μέλλον και οι αγωνίες του πρωταγωνιστή έρχονται σε αντιπαράθεση με τα θέλω του.

Λουκιανός Μοσχονάς, Νεαροί στο παράθυρό τους (2017, 18’)

Δύο γραφίστες στο γραφείο, κατά λάθος, αρχίζουν να παίζουν με τις δυνατότητες ενός άδειου σκάνερ. Επιχειρούν διάφορες υποθέσεις, σιγά-σιγά ανοίγονται ο ένας στον άλλον, και ξεχνούν τις παράξενες εικόνες μέχρι που ξεχνούν τους ίδιους τους τους εαυτούς.

Δάφνη Χαιρετάκη, Αρχιπέλαγα, γυμνοί γρανίτες (2014, 25’)

Μεταξύ πένθιμων επιθυμιών και χαμένων ελπίδων, μια ταινία-ημερολόγιο προσκρούει στα τείχη της πόλης. Η καθημερινή ζωή μιας χώρας σε κρίση, η αδράνεια της επανάστασης, ατομικά προβλήματα που αντιπαρατίθενται στα πολιτικά, ζητήματα επιβίωσης που αντιμάχονται τα ιδανικά. Μπορούμε ακόμη να κάνουμε τις πιο απλές ερωτήσεις;

Δέσποινα Κούρτη, Ουρανία (2017, 16′)

Η Ουρανία είναι μια μεσήλικη γυναίκα που έχει παραμελήσει τον εαυτό της. Η εμφάνιση ενός άγνωστου νεαρού θα τη βοηθήσει να ξαναβρεί τη γυναικεία φύση της.

Νεριτάν Ζιντζιρία, The Time of A Young Man About To Kill (2015, 19’)

Στα βουνά της βόρειας Αλβανίας, ένας νέος άνδρας αναζητά εκδίκηση για τον θάνατο του πατέρα του, με τον δολοφόνο να έχει εξαφανιστεί εδώ και μήνες και την αστυνομία να ερευνά τα ίχνη του. Ο άνδρας απαγάγει τον ανήλικο μοναχογιό του δολοφόνου και τον ανατρέφει μέχρι να συμπληρώσει τα 16 χρόνια, ηλικία στην οποία σύμφωνα με το Κανούν, τον αλβανικό νόμο αίματος, ένα παιδί γίνεται άνδρας και επιτρέπεται να σκοτώσει ή να σκοτωθεί.