“ΜΕΤΑΞΥ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ” | Νικόλας Βεντουράκης & Αντώνης Θεοδωρίδης

21.09.21 @ 20:00

B & M Theocharakis Foundation for the Fine Arts and Music

Όταν διασχίζουμε το τοπίο βρισκόμαστε σε μία ενδιάμεση φάση. Από το σημείο εκκίνησης έως τον προκαθορισμένο ή και άγνωστο προορισμό είμαστε συνεχώς σε μια μετάβαση. Κάθε μας βήμα είναι η αρχή αυτού που θα συμβεί, η διαρκής επιστροφή μας σε μια πρότερη κατάσταση αλλά και η άφιξή μας σε μία νέα η οποία πρόκειται να αναδυθεί. Αρχίζουμε λοιπόν να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο καθώς προχωράμε από έναν χώρο σε έναν άλλο, ούτε μέσα ούτε έξω αλλά ενδιάμεσα.

Η έκθεση με τίτλο «Μεταξύ και Ανάμεσα» πραγματεύεται αυτές τις μεταβατικές στιγμές της ύπαρξης μέσα από το συνεργατικό έργο του Νικόλα Βεντουράκη και του Αντώνη Θεοδωρίδη το οποίο παίρνει τη μορφή μιας φωτογραφικής εγκατάστασης στην ταράτσα του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών & Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη. Η έννοια της οριακότητας, την οποία εισήγαγε ο ανθρωπολόγος Arnold van Gennep στις αρχές του 20ού αιώνα και την οποία επανεξέτασε ο Victor Turner τη δεκαετία 1960 –ο ίδιος που μας δανείζει τη φράση που αποτελεί και τον τίτλο της έκθεσης– περιγράφει την ενδιάμεση φάση που εντοπίζεται σε κάθε τελετουργία μετάβασης ή σε κάθε ακραία κατάσταση που σηματοδοτεί μια κοινωνική αλλαγή, η οποία εν τέλει ανασυγκροτεί την κοινωνία εντός της οποίας πραγματοποιείται. Η οριακή αυτή περίοδος, η οποία χαρακτηρίζεται από την απουσία της σταθερότητας και την πλήρη διάλυση των κοινωνικών δομών, είναι μια περίοδος αβεβαιότητας που ενέχει όμως παράλληλα άπειρες δυνατότητες. Σε μια εποχή εγκλεισμού και κοινωνικής απομόνωσης καλούμαστε να επαναδιαπραγματευτούμε τους ενδιάμεσους χώρους και χρόνους όπου το πραγματικό είναι αυτό που θα πρέπει να φανταστούμε.

Τα έργα που παρουσιάζονται εδώ μας δείχνουν τον δρόμο, ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Έχοντας ως αφετηρία την ίδια την πόλη της Αθήνας, όπου το φυσικό βρίσκεται σε διαρκή διαπραγμάτευση με το τεχνητό περιβάλλον, ο Βεντουράκης και ο Θεοδωρίδης μας καθοδηγούν στο περιθώριο, εκεί όπου δεν θα κοιτάζαμε, σε αυτό που βρίσκεται ανάμεσα. Ο χώρος της έκθεσης μετατρέπεται σε έναν χώρο αναμονής, έναν χώρο μεταβατικό, όπου τα όρια μεταξύ του φυσικού και του κατασκευασμένου είναι πλέον δυσδιάκριτα.

Ο τρόπος με τον οποίο οργανώνονται οι πόλεις φανερώνει τις κοινωνικές δομές που διαμορφώνουν την ανθρώπινη εμπειρία την ίδια στιγμή που η εμπειρία μας θέτει τις προϋποθέσεις για τις δράσεις που θα επιτρέψουν την ανάδυση νέων δομών. Ο Εθνικός Κήπος, ο οποίος βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, γίνεται η αρχή μίας διαβατήριας τελετουργίας. Πρόκειται για τον πρώτο οργανωμένο χώρο διακοσμητικού πρασίνου του νέου ελληνικού κράτους, που σχεδιάστηκε στα μέσα του 1800 από τον αρχιτέκτονα François Louis Bareaud υπό τις οδηγίες της βασίλισσας Αμαλίας σύμφωνα με τις αρχές του αγγλικού τύπου, ο οποίος αναπαριστά μία ιδεαλιστική όψη της φύσης. Μέσα στο χάος της πόλης ο Κήπος ως ένας φυσικός αλλά και απόλυτα οργανωμένος χώρος για περισυλλογή και απομόνωση συνιστά ένα σιωπηλό όριο και ένα πέρασμα που ευνοεί τις συναντήσεις. Οι μακράς διάρκειας λήψεις κατά τη διάρκεια της νύχτας αποτυπώνουν ένα κατάφυτο τοπίο απόλυτης ηρεμίας που έρχεται σε αντίθεση με την ένταση της πόλης που το περικλείει, η οποία φαίνεται να παραμένει ακέραιη. Από μια άλλη οπτική που βλέπει την πόλη όχι ως ένα οργανωμένο σύνολο αλλά ως μία σύνθεση χωρίς αυστηρή συνοχή, η αντίθεση μεταξύ φυσικού και τεχνητού εντείνεται. Στιγμές έξω από το συνηθισμένο φαίνεται να διακόπτουν τις καθημερινές μας πρακτικές και μας προσκαλούν να δούμε την πόλη με άλλο μάτι. Η φύση κυριαρχεί με διακριτικά και άλλοτε με πιο ριζικά μέσα δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μία νέα στρώση που μπλέκεται με το πολιτιστικό και ιδεολογικό αφήγημα των χώρων που διασχίζουμε και κατοικούμε. Τις φωτογραφίες συμπληρώνει μία ηχητική εγκατάσταση με ήχους που συλλέχθηκαν σε διάφορα σημεία του Κήπου και οι οποίοι μαρτυρούν τον παράλληλο κόσμο αυτού του τόπου κατά τη διάρκεια της ανοίκειας νυχτερινής σιωπής. Μεταξύ της τάξης και της απόλυτης αναρχίας, βρισκόμαστε και πάλι στο όριο, στο μεταίχμιο που μας χωρίζει από την ύπαρξη μίας προκαθορισμένης δομής και από την ενσωμάτωσή μας σε μία νέα κατάσταση.

Στον τελευταίο όροφο του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη, με άμεση θέα τον Εθνικό Κήπο και το κέντρο της πόλης, τόσο συμβολικά όσο και γεωγραφικά, βρισκόμαστε σε άλλη μια οριακή κατάσταση, όπου το μέσα και το έξω εναλλάσσονται διαρκώς δημιουργώντας ένα απόκοσμο συναίσθημα, εντός και εκτός χώρου και χρόνου, αλλά ταυτόχρονα «μεταξύ και ανάμεσα».

Επιμέλεια: Μυρτώ Κατσιμίχα
Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρίνα Μήλιου – Θεοχαράκη
Καλλιτέχνες: Νικόλας Βεντουράκης και Αντώνης Θεοδωρίδης
Σχεδιασμός Έκθεσης: Ειρήνη Δάφνη Σάπκα
Κατασκευή Σκηνικών: AnotherKindArt
Σχεδιασμός Ήχου: Bias
Bοηθός Παραγωγής: Νεφέλη Σιαφάκα

Διάρκεια έκθεσης: 22 Σεπτεμβρίου–20 Νοεμβρίου 2021
Ωράριο έκθεσης: Τετάρτη έως Σάββατο, 18:00-22:00

Εισιτήριο: 3€, 2€

Κλείστε το εισιτήριό σας εδώ

*Ο Αντώνης Θοδωρίδης και ο Νικόλας Βεντουράκης είναι SNF ARTWORKS Fellows